Już jutro Słonie zmierzą się z aktualnym liderem PKO BP Ekstraklasy. Sprawdźmy w jaki sposób Lech Poznań zdobywał punkty w ostatnich meczach.
Już jutro „Słonie” zmierzą się z aktualnym liderem PKO BP Ekstraklasy. Sprawdźmy w jaki sposób Lech Poznań zdobywał punkty w ostatnich meczach.
Przewidywany skład wyjściowy:
Van der Hart – Czerwiński, Salamin, Satka, Douglas – Karlstrom, Tiba – Skóraś, Amaral, Kamiński – Ishak.
Podczas letnich przygotowań trener Skorża testował również ustawienie 1-4-4-2. W takim ustawieniu miejsce na skrzydle zajmuje Ramirez a do Mikaela Ishaka na pozycje drugiego napastnika dochodzi Amaral. Niewykluczone, że Lech w fragmentach spotkania spróbuje przejść na grę dwoma napastnikami.
Gra w ofensywie
Nasz przeciwnik wznawiając grę do bramki buduje swoje akcję, krótkimi podaniami rozgrywając atak pozycyjny. W wyprowadzeniu piłki największą role odgrywają dobrze czujący się w takiej grze środkowi obrońcy Bartosz Salamon i Lubomir Satka. Przez co obaj mają średnio największą liczbę podań (60) na mecz wśród wszystkich zawodników Lecha Poznań. Po wprowadzeniu piłki w strefę środkową boiska poznianiacy długo utrzymują się przy piłce, wymieniając wiele podań. Większość swoich ataków kieruje na skrzydła notując średnio po 28 akcji na mecz z prawej i lewej strony boiska oraz 14 dośrodkowań. Najwięcej z nich wykonują szeroko ustawieni pomocnicy Jakub Kamiński i Michał Skóraś.
Lech Poznań dobrze radzi sobie w fazach przejściowych z obrony do ataku i szybko przechodzi do kontrataków zaraz po odzyskaniu piłki. Po przejęciu piłki autor odbioru natychmiast stara się wprowadzić piłkę dryblingiem lub podaniem w środkową strefę boiska, aby w kolejnej fazie akcji poszukać podania na bok do szybko podążających za akcją skrajnych pomocników. W ostatniej fazie kontrataku przed polem karnym skrzydłowi szukają wejścia w półprzestrzenie i dośrodkowania piłki w pole karne lub złamania akcji do środka i zakończenia jej uderzeniem lub prostopadłym podaniem do pozostałych zawodników.
Lech prowadząc akcję dąży do wejścia z piłką w pole karne przeciwnika i jest tym niebywale skuteczny ponieważ do tej pory ta sztuka udawała się zawodnikom „Kolejorza” średnio 20 razy na mecz.
Gra w defensywie
Lechici od samego początku spotkania będą próbować wysokiego pressingu dążąc do odbioru piłki jeszcze na naszej połowie jak najbliżej bramki. Uniemożliwiając Słoniom budowanie gry od własnej bramki. Przy stracie piłki na połowie przeciwnika Lech również szybko dąży do odzyskania piłki. „Kolejorz” jest w tych dwóch elementach bardzo dobrze zorganizowany bowiem w pierwszych trzech spotkaniach PKO BP Ekstraklasy notował średnio po 14 odbiorów na połowie przeciwnika na mecz.
Po nieudanej próbie wysokiego odbioru Lech Poznań szybko odbudowuje ustawienie w środkowej strefie boiska i przy każdym podaniu przeciwnika do boku lub w tył (sygnał do rozpoczęcia pressingu) szuka okazji do agresywniejszego podejścia i próby odbioru piłki. W porównaniu z ubiegłym sezonem i w tym elemencie defensywy Lech radzi sobie dużo lepiej. Notuje średnio 47 odbiorów na mecz. Drużyna z Poznania ma bardzo dobrze zabezpieczoną środkową strefę boiska przez co większość z zakończonych uderzeniem na bramkę Van der Harta akcji zostało przez Cracovie, Górnika Zabrze i Radomiaka przygotowane bocznej strefie.
Asy w rękawie: Joao Amaral i Bartosz Salamon.
Joao Amaral gwarantuje odpowiednią jakość w konstruowaniu akcji i tworzeniu sytuacji bramkowych. Portugalczyk bardzo dobrze czuje się z piłką przy nodze, często wchodzi w pojedynki 1 x 1 i jest w nich skuteczny czym stwarza przewagę na boisku. Amaral rzadko angażuje się w walkę o piłkę, często ustawia się między liniami pomocy i obrony przeciwnika aby otrzymać bezpośrednie podanie po wygranym pojedynku w powietrzy lub odbiorze piłki przez kolegę z drużyny. W meczu z Górnikiem Zabrze asystował przy bramce Mikaela Ishaka.
Bartosz Salamon w przerwie zimowej ubiegłego sezonu zmienił włoskie SPAL na Lecha Poznań wracają do klubu w którym rozpoczynał piłkarską karierę. Z miejsca stał się wzmocnieniem linii obrony „Kolejorza”, który w zeszłym sezonie miał ogromny problem z skuteczną grą w defensywie. Salamon potrafi grać w powietrzu, nie unika pojedynków 1×1 i dobrze czyta grę, przez co wyczuwa odpowiedni moment kiedy wyjść wyżej do zawodnika lub cofnąć się klika kroków aby zachować głębie. Środkowy obrońca Lecha dodatkowo ma swoje atuty w postaci dobrego wyprowadzenia piłki dokładnym krótkim lub długim podaniem.
